Krabiki

Udaliśmy się na wsypę. Wyspa niezmiernie była mała, w poprzek może 7 kroków miała i naprawdę z pisaku była cała. Wyspa ta to Bribie Island. baardzo długiego mostu. Tylko mała część wyspy jest częścią jako-tako ucywilizowaną, i to w tym miejscu podobało nam się niezmiernie. Na początek przemierzyliśmy wyspę a raczejJest to jedna niewielu, o ile nie jedyna, tego typu jednostką, gdyż do owej wyspy dojechać można za pomocą własnych 4 kółek oraz wysepkę w poprzek tudzież w szerz i dotarliśmy nad Bałtyk. Tak tak, plaże na której się znaleźliśmy mogliśmy spokojnie określić tym mianem. Sporo ludzi, piaseczek, falki i nawet ratownicy, znudzeni co prawda ale bądź co bądź ratownicy, nie był to może słoneczny patrol ale zawsze. A że za Bałtykiem nam jeszcze nie tęskno udaliśmy się ponownie w poprzek wyspy do miejsca mniej więcej początkowego – dodam tylko że w poprzek wyspy biegnie 1 droga, wiec nie ma zbyt wielu możliwości przedostawania się w tą i z powrotem.

Udaliśmy się w las. Celem zwiedzenia tutejszych szlaków, zaznania cienia i docelowo odnalezienia niesamowitej urody, pustej i dziewiczej plaży, którą oczami wyobraźni malowaliśmy patrząc na piaskową przestrzeń na naszej mapie. Dotarliśmy od miejsca gdzie droga prowadzić nas dalej nie chciała, zabraliśmy: kocyki, ręczniki, prowiant, aparaty, książki i co tam jeszcze pod ręką mięliśmy i udaliśmy się na poszukiwania plaży. Jakieś, no nie przesadzając , 5 minut później wpakowywaliśmy do auta: kocyki, ręczniki, prowiant, aparaty, książki i co tam mięliśmy pod ręką i daliśmy się poprowadzić jednej drodze w kierunku przeciwnym. Plaża się na nas wypięła, albo raczej nasza Rolka zapomniała dopiąć napędu na 4 koła. Ale nic to, szukaliśmy dalej miejsca dla siebie na to upalne popołudnie. Dróg nie było zbyt wielu , a że wyspa mała to i mniej nie specjalnie dużo do wyboru. Zaparkowaliśmy nieopodal mostu i ponownie zabraliśmy wymieniany już raz ekwipunek i udaliśmy się na poszukiwania. Miejsce, które znaleźliśmy już po krótkiej chwili okazało się strzałem w 10. pod drzewkiem, na uroczej plaży, cicho , spokojnie i z widokiem na wodę. Przed posiłkiem poszliśmy się jednak przejść po okolicy celem nabrania lepszego apetytu. I tak wędrując i zabawiając się wzajemnie rozmowa, nasza uwaga została przykuta przez podłoże po którym stąpaliśmy. Podłoże natomiast tajemniczym sposobem maszerowało. Przemieszczało się niczym zaczarowany dywan, w dość szybkim tempie. Przecierając oczy ze zdumienia wypatrzyliśmy kto jest odpowiedzialny za owe niesamowite ruchy. Pod nami, dosłownie POD NAMI, mieszkała, żyła i przemieszczała się armia małych niebieskawych karbików. Konkretnie były to karby – żołnierze. Cała armia krabów żołnierzy. Maszerowały dzielnie, omijając intruzów jak to tylko możliwe, w sekundę zakopując się w piasek i w kolejna sekundę się z niego wygrzebując. Idąca armia sprawiała wrażenie ruszającego się pod stopami piasku. Jednak te małe stworzonka były niebywale ostrożne i zrobienie im kilku zdjęć z bliskiej odległości wiązało się z kilkuminutowym bezruchem, wtedy odrobinie uspokojone tudzież wiedzione instynktem maszerowania wychodziły ze swych malutkich podziemnych domków. Ganialiśmy te karbiki dobrą godzinę albo i lepiej. W tym czasie Lukas zdążył się już do nich w pewien sposób uprzedzić i uznał ze bez butów to on jakoś się chyba brzydzi po tym chodzić i patrzył na mnie zdziwionym wzrokiem. Spaleni popołudniowym słońce udaliśmy się na sjestę w cieniu naszego drzewa. Tam tez w ostatnich promieniach słoneczka skonsumowaliśmy nasz lekki lunchyk i przyszedł czas wracać do Brisbane, bo dziś u sąsiadów grill – czyli wielkie żarcie !



Na koniec jeszcze tylko zdjęcie pod hasłem potęga przyrody – w celu lepszego zrozumienia o czym mówię, należy porównać wielkość drzewa i stojącej obok budki telefonicznej.